Επιστημονικό Όνομα: Corydoras aeneus (Gill, 1858)
Κοινές Ονομασίες: Bronze Cory
Ελληνικό Όνομα: Καφέ γατόψαρο, Μπρονζέ γατόψαρο
Τάξη: Siluriformes
Οικογένεια: Callichthyidae
Μέγεθος: 5,5 – 7,5 εκατοστά.
Βιότοπος: Σε ρηχά νερά πολλών ποταμών και λιμνών της Νοτίου Αμερικής όπως αυτά της Βραζιλίας, του Περού, του Τρινιντάντ, της Κολομβίας, του Εκουαδόρ και της Βενεζουέλας.
Συντήρηση στο ενυδρείο
PH: 6-7 (Ιδανικά: 6,5)
KH: –
GH: 3-15°dGH (Ιδανικά: κάτω από 9°dGH)
Θερμοκρασία: 24-28°C (Ιδανικά: 26°C)
Λίτρα: 80 λίτρα το ελάχιστο για κοπάδι 10 ατόμων κι εφόσον πρόκειται για το μοναδικό είδος βυθόψαρου.
Κοινωνική συμπεριφορά: Ειρηνικό και φιλήσυχο ψάρι. Δεν παρουσιάζει καμία απολύτως επιθετική συμπεριφορά στα υπόλοιπα ψάρια του ενυδρείου ούτε και στα ψάρια του είδους του. Επίσης δεν ανήκει στα ψάρια που καταλαμβάνουν συγκεκριμένες περιοχές μέσα στο ενυδρείο ως φωλιά.
Διαχωρισμός φύλου: Ο διαχωρισμός του φύλου σε αυτά τα ψάρια μπορεί να γίνει μετά το όγδοο μήνα της ηλικίας τους όπου τα θηλυκά είναι συνήθως πιο μεγάλα ενώ η κοιλιά τους είναι πιο φουσκωμένη με αποτέλεσμα το κεφάλι να μην ακουμπάει στον βυθό του ενυδρείου.
Διακόσμηση ενυδρείου: Στη φύση τα Corydoras ζούνε σε αμμώδεις περιοχές και αυτό γιατί ο τρόπος διατροφής τους απαιτεί να σκάβουν την άμμο, γεμίζοντας το στόμα τους με αυτήν και στη συνέχεια να την πετάνε από τα βράγχια τους κρατώντας τα απαραίτητα συστατικά της διατροφής τους. Αυτό κάνει απαραίτητη τη χρήση άμμου στο ενυδρείο, καθώς το χαλίκι μπορεί να τραυματίσει τα μουστάκια ή τα βράγχια τους. Ο φωτισμός πρέπει να είναι μέτριος ενώ είναι απαραίτητες οι κρυψώνες και τα σκοτεινά σημεία ώστε να μπορούν να κρύβονται όποτε θέλουν να ηρεμούν. Ξύλα, φυτά και πέτρες μπορούν βοηθήσουν σε αυτό, ενώ ειδικά ένα περιβάλλον με εύκολα φυτά θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα. Μπορούν να αντέξουν από χαμηλή έως και υψηλή ροή φίλτρου, ενώ θέλουν σχετικά καλή οξυγόνωση. Λόγο του ότι στη φύση συνηθίζουν να ζουν σε χαμηλές στάθμες νερού, καλό είναι το ενυδρείο να μην ξεπερνάει τους 50 με 60 πόντους ύψους καθαρού νερού καθότι συνηθίζουν να κάνουν “βουτιές” προς την επιφάνεια του νερού για να οξυγονωθούν.
Ζώνη Κολύμβησης: Βυθός του ενυδρείου.
Τροφή: Από τα πιο εύκολα είδη ψαριών στη διατροφή τους. Μπορούν να φάνε σχεδόν όλες τις τροφές του εμπορίου σε ξηρή, κατεψυγμένη ή και ζωντανή μορφή, από ζωικές τροφές μέχρι και ταμπλέτες άλγης. Προϋπόθεση είναι, φυσικά, αυτές οι τροφές να φτάνουν στον πυθμένα του ενυδρείου όπου και κινούνται αυτά τα ψάρια.
Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: Κατά μέσω όρο 9 με 10 χρόνια.
Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Σε ένα ενυδρείο με το ελάχιστο των απαιτήσεων σε λίτρα (80 λίτρα) θα πρέπει να είναι το μοναδικό ψάρι βυθού ενώ στα υπόλοιπα στρώματα του ενυδρείου μπορούν να υπάρξουν όλα τα είδη κοινωνικών ψαριών του βιότοπού τους ή ψάρια ίδιων συνθηκών νερού. Σε μεγαλύτερα ενυδρεία καλό να είναι να κρατούνται σε ομάδα κοντά στα 20 άτομα ή και περισσότερα, ενώ μπορούν να συνυπάρξουν και με άλλα ειρηνικά ψάρια βυθού, ασχέτως μεγέθους. Λόγο του ότι δεν είναι ψάρια που κυριαρχούν σε συγκεκριμένες περιοχές του βυθού του ενυδρείου και κινούνται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτού, υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί πρόβλημα με άλλα ψάρια βυθού που καταλαμβάνουν συγκεκριμένες περιοχές. Καλό λοιπόν είναι οι συγκάτοικοι των Corydoras, στον βυθό του ενυδρείου που καταλαμβάνουν συγκεκριμένες περιοχές, να μην είναι αρκετά μεγαλύτερα ψάρια από αυτά, ώστε να μην μπορούν να τα πληγώσουν ή να τα σκοτώσουν.
Υποείδη και υβρίδια: Στο εμπόριο κυκλοφορούν αυτά τα ψάρια και σε αλφική μορφή, ενώ από επιλεκτικές αναπαραγωγές υπάρχουν και τα long fin Bronze Cories τα οποία έχουν μακρύ ουριαίο και ραχιαίο πτερύγιο.
Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Σχετικά εύκολη εφόσον το νερό του ενυδρείου είναι μαλακό. Στην φύση αναπαράγονται την περίοδο των βροχών, όπου υπάρχει σχετική πτώση της θερμοκρασίας και πολύ τροφή για τους γονείς αλλά και τα νεοεκκολαφθέντα Cories. Στο ενυδρείο, εφόσον η θερμοκρασία είναι στους 26-27°C, ταΐζουμε με πρωτεϊνικές τροφές όπως Bloodworms, Daphnia, ενήλικη Artemia, Tubifex ή τροφή εμπορίου σε μορφή κόκκων, σε αφθονία και ποικιλία. Ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνονται καθημερινές αλλαγές νερού (30-40%), ίδιων συνθηκών με αυτό του ενυδρείου, με ταυτόχρονη πτώση της θερμοκρασίας 3-5 μονάδων Κελσίου. Επίσης θα πρέπει να υπάρχει και σχετικά υψηλή ροή νερού η οποία επιτυγχάνεται είτε με δυνατό φίλτρο είτε με ξεχωριστό κυκλοφορητή μέσα στο ενυδρείο. Αυτή η διαδικασία προσομοιώνει την περίοδο βροχών στη φύση και ξυπνάει το ένστικτο αναπαραγωγής των αρσενικών τα οποία αρχίζουν και κινούνται με ταχύτητα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του ενυδρείου, ενώ ταυτόχρονα “φλερτάρουν” με τα θηλυκά. Εφόσον και τα θηλυκά Corydoras είναι έτοιμα για αναπαραγωγή τότε μπαίνει σε διαδικασία ο ιδιαίτερος τρόπος γονιμοποίησης των αυγών.
Τα αρσενικά πάνε και κάθονται μπροστά από το κεφάλι των θηλυκών, τοποθετώντας τον γενετικό τους πόρο κοντά στο στόμα των θηλυκών. Αυτή η θέση είναι γνωστή ως στάση “Τ” λόγο του σχήματος που δημιουργούν. Τα θηλυκά εν συνεχεία αποθηκεύουν το σπέρμα των αρσενικών στο στόμα τους, το οποίο περνάει από το πεπτικό σύστημα και με αυτή την πολύ ιδιαίτερη διαδικασία γονιμοποιεί τα αυγά τα οποία βρίσκονται ακόμα μέσα στο θηλυκό. Στη συνέχεια το θηλυκό αρχίζει και βγάζει τα αυγά τα οποία τα συγκρατεί με τα πρωκτικά πτερύγιά του δημιουργώντας ένα θύλακα προστασίας μέχρι να βρει το κατάλληλο μέρος όπου θα τα αποθέσει. Για την απόθεση των αυγών δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικά ψάρια, καθότι μπορούν να τα αφήσουν σε οποιαδήποτε σχετικά λεία επιφάνεια του ενυδρείου (τζάμια, σωλήνες φίλτρανσης, φύλλα φυτών, πέτρες κλπ). Αυτή η διαδικασία μπορεί να επιφέρει μέχρι και 200 αυγά από ένα θηλυκό Corydoras.
Κάπου εδώ πρέπει να σημειωθεί πως τα αυγά των Corydoaras μπορούν να αποδειχτούν ως ιδιαίτερη λιχουδιά για τα υπόλοιπα ψάρια του ενυδρείου (ακόμα και για τα πιθανά σαλιγκάρια που υπάρχουν) και σπανιότερα για τα ίδια τα Corydoras. Γι’ αυτό καλό είναι η διαδικασία αναπαραγωγής τους, αν θέλουμε να είναι επιτυχημένη, να γίνεται σε ενυδρείο μόνο με με Corydoras και καλό θα ήταν μετά από την συγκόλληση των αυγών να απομακρυνθούν τα ενήλικα Cories ή τα αυγά.
Μετά από 5 περίπου μέρες τα αυγά σκάνε και εμφανίζονται τα μωρά Corydoras με τον λεκιθικό τους σάκο. Ο λεκιθικός σάκος κρατάει περίπου 2-3 μέρες και μετά από αυτό θα πρέπει να αρχίσει η καλή διατροφή των μικρών. Αυτή μπορεί να γίνει είτε με νεοεκκολαφθέντα Αρτέμια, είτε με τροφή εμπορίου σε υγρή μορφή ή μορφή σκόνης. Όπως όλα τα νεοεκκολαφθέντα ψάρια, θέλουν συχνό τάισμα (περίπου ανά μία ώρα) αλλά και πολύ καλές συνθήκες νερού, κάτι το οποίο σημαίνει και συχνές αλλαγές νερού (περίπου το 20-30% ανά 2-3 μέρες).
Εφόσον τα νεαρά Corydoras αποκτήσουν την σωματοδομή των ενήλικων Cories (σε μικρότερη κλίμακα φυσικά), μπορούν να συζήσουν άνετα με τα υπόλοιπα ψάρια του ίδιου ενυδρείου όπου προέρχονται οι γονείς. Για να φτάσουν σε αυτό το σημείο χρειάζονται περίπου 3 με 4 εβδομάδες.
Γενικές πληροφορίες: Τα Corydoras Aeneus είναι από τα συνηθέστερα είδη γατόψαρων του εμπορίου. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που πουλιούνται στα ενυδρειακά καταστήματα προέρχονται από αναπαραγωγές στην αιχμαλωσία και αυτό τα έχει κάνει να είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά σε μεγάλο εύρος τιμών νερού από θέμα σκληρότητας και pH. Παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ψάρια που προέρχονται από σχετικά έως πολύ μαλακά και όξινα νερά, οπότε καλό είναι να τα διατηρούμε και στις αντίστοιχες συνθήκες.
Το μεγάλο εύρος τιμών νερού, το σχετικά χαμηλό τους κόστος, αλλά και η κοινωνική τους συμπεριφορά τα κάνει ιδιαίτερα αγαπητά στους χομπίστες, παλαιούς και νέους.
Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε στα συγκεκριμένα ψάρια είναι ότι πρώτα απ’ όλα είναι κοπαδόψαρα, οπότε μία ομάδα των 10 ατόμων είναι απαραίτητη για να νιώθουν ασφάλεια. Σημαντικό είναι επίσης να αναφερθεί πως λόγο της ύπαρξης άμμου και της κίνησής τους σε αυτή, θα πρέπει το ενυδρείο να είναι καλά στρωμένο καθότι σε αντίθετη περίπτωση είναι ιδιαίτερα ευπαθή σε ασθένειες που μπορούν να επηρεάσουν όλο το ενυδρείο.
Κάτι ακόμα που πρέπει να έχουν οι χομπίστες στο μυαλό τους είναι πως τα Corydoras, γενικώς, κοπαδιάζουν μόνο με της ίδιας ράτσας Cories. Έχει παρατηρηθεί επίσης πως ακόμα και της ίδιας ράτσας Cories αλλά αλφικής μορφής, τυγχάνουν διαφορετικής συμπεριφοράς από το υπόλοιπο κοπάδι.
Τέλος θα πρέπει να αναφερθεί πως, όπως σε όλα τα Corydoras, στο ραχιαίο αλλά και στα θωρακικά πτερύγιά τους, το κορυφαίο κοκαλάκι περιέχει δόση δηλητηρίου (όχι ιδιαίτερα ισχυρού) για την προστασία τους από τους εχθρούς τους. Γι’ αυτό καλό είναι να είμαστε σχετικά προσεχτικοί όταν και αν χρειαστεί να τα πιάσουμε με τα χέρια μας.
